Więzadła LARS są zaprojektowane tak, aby naśladować anatomiczne włókna więzadeł. Implanty posiadają umieszczane w tunelach kostnych fragmenty tkane, które zapewniają wytrzymałość i odporność na rozciąganie. Część śródstawowa składa się z równoległych włókien skręconych pod kątem 90°, które zmniejszają odporność na zmęczenie i pozwalają na wrastanie fibroblastów. Budowa ta zmniejsza tarcie pomiędzy włóknami, co minimalizuje ilość produktów zużycia, zapobiegając zapaleniom błony maziowej. Implant więzadła ACL i jego wolne włókna w części śródstawowej.
LARS mogą być stosowane w połączeniu z resztkami pękniętego więzadła lub jako wzmocnienie przeszczepu autologicznego. W obu przypadkach LARS pozwala na gojenie się pierwotnej tkanki więzadła bezpośrednio w okresie pooperacyjnym. W przypadku zastosowania innych materiałów nadmiar trakcji mógłby spowodować wydłużenie tkanki.
Potencjalnymi korzyściami zastosowania metody LARS jest natychmiastowa stabilność wszczepu, krótszy czas rehabilitacji, szybszy powrót do funkcji sprzed urazu, mniejsza niż w metodzie tradycyjnej traumatyzacja tkanek. Metoda ta rekomendowana jest dla: osób młodych aktywnych fizycznie, dla których istotę stanowi czas powrotu funkcji stawu kolanowego, dla osób starszych wykazujących dużą aktywność fizyczną, u pacjentów wymagających zabiegów rewizyjnych. Więzadło LARS wskazane jest w ostrych urazach więzadła krzyżowego w okresie do 3 tygodni po urazie,
w przewlekłych urazach przy zachowaniu dobrego unaczynienia kikuta więzadła. Brak kikutów więzadła lub ich niedostateczna jakość stanowi przeciwwskazanie do stosowania LARS jako samodzielnego implantu. W takich przypadkach można rozważyć zastosowanie implantu LARS wspólnie z przeszczepem tkanek własnych.
